miércoles, 24 de julio de 2013

A obra en espazos nobles

 Pola antiga prisión preventiva de Sarria, no claustro do convento da Magdalena e na abadía de Samos andan as obras dos nosos artistas, compartindo espazo cos franceses e os doutras nacionalidades. Non se pode dicir que non sexamos internacionais! 
A arte luce máis cando se sitúa entre arte, cando o contenedor é fermoso e equilibrado.
Por iso, nos gustou tanto percorrer eses lugares entre as obras da nosa xente, aínda que sempre hai ausencias que botamos de menos.
Sarria está acolledora; o casco vello no alto, o río poñendo a banda sonora e o frescor, a arte ocupando os espazos que lle son propios... 


viernes, 5 de julio de 2013

EL PODER DE LA MIRADA

¿Qué pasaría si te encontraras con el amor de tu vida, 23 años después?


En los años setenta, la artista serbia Marina Abramovic mantuvo una intensa relación de amor con su pareja, el alemán Ulay.
Pasaron varios años juntos, realizando toda clase de performances por el mundo. En 1988, cuando su relación ya no daba para más, llevaron a cabo su última acción, titulada Los AmantesCada uno camino 2.500 kilómetros desde lados opuestos de la Gran Muralla China hasta encontrarse en el medio, abrazarse y no volver a verse nunca más.
23 años después, cuando Marina Abramovic ya era una artista consagrada, el MoMA de Nueva York le dedicó una retrospectiva a su obra denominada “La Artista es el Presente”. Dentro de la misma, Marina compartía un minuto en silencio con cada extraño que se sentaba frente a ella.
Ulay llegó sin que ella lo supiera, y esto fue lo que pasó:



jueves, 4 de julio de 2013

Visita á R.A.C.


Un martes do mes de xuño viaxamos a Pontevedra para visitar a Fundación RAC (Rosón Arte Contemporáneo).
Vicente foi o artífice deste faladoiro que nos conduciu ata as inmediacións do Museo de Pontevedra.
Fixemos un percorrido pola Fundación da man do seu presidente que nos atendiu con hospitalidade e paciencia. Ao tempo ía comentándonos as residencias de artistas de máis alá das fronteiras para interactuar co espazo da Fundación, a cidade e o país. Aínda que se estaba a recoller a última exposición, pudemos aproveitar para ver o que quedaba, para anticipar a próxima, para observar un espazo realmente motivador (magnífico o espacio a modo de "doble espazo", polo que entra luz e palmera para ver desde abaixo e pezas cando estás arriba; a escaleira de acero corten que era unha verdadeira artistade de deseño e realización, o patio sobre un xardín do que o que menos importa é o propietario...) e unha colección moi interesante, para discutir e escoller, para falar e mirar.
Un faladoiro diferente que rematou arredor dunha mesa, que sempre tentamos redonda (como a de Arturo) aínda que ás veces se converta en elioidal ou rectangular.
Escoitándonos e opinando, falando de arte e de vida pasan as horas sen sentir, pero cosendo os afectos entre nós.